தனித்திருக்கையில்..
கனிப்பொறி தேடல்களில்..
உனை தொலைக்க
முயன்று கொண்டிருந்தாய்..
உரையாடினோம்..
பேசியே தீர்த்தோம்..
உன் தனிமைகளையும்
என் சோகங்களையும்..
சந்தோஷம்
நிறைந்து இருந்தது..
என் சண்டைகளிலும்
உன் வீம்புகளிலும்..
இந்நாளில்
அம்மகிழ்ச்சி குறைந்து
சந்தேகம் கூடுவதை
கண்முன் காண்கிறேன்..
எதிர்பார்ப்பில்லாத
உறவு, இல்லாதவொன்று..
அன்பையேனும் எதிர்பார்போம்
உணர்ந்தேன் இன்று..
உன்னுடைய
அலுவலக அலுப்பிலும்..
தேர்வு தொல்லைகளிலும்
மறந்தாயோ என்னை?
இன்று நம்
அலைபேசிகள் பெரும்பாலும்
பரிமாறி கொள்வது
மௌன கதிர்களைதான்..
இந்நாட்களில்..
என் அன்யோன்யம்..
உன் நேர சிக்கலால்
அனாவசியம் ஆனதோ?
சிலசமயம்
நீயும் குரூரம்தான்..
நியாயப் படுத்தாதே
இதையும்.. எதையும்..
என்றேனும்
தனிமையில் அமர்கையில்
பேசாமலே என்குரல்
கேட்கும் உன் செவிகளில்..
இப்போதெல்லாம்
நான் அழுவதில்லை..
ஏற்றுகொள்கிறேன் வாழ்க்கையை..
எதிர்பார்கிறேன் மாற்றங்களை..
மாற்றத்திற்கு..
உன் பிரசன்னமும்
விதிவிலக்கல்ல என்பதை
புரிந்துக்கொள்ள முயற்சிக்கிறேன்..
