அம்மா

தன் வலி மறந்து
என் வலிக்கு
நோகிறாள்..
எத்தனை வயதானாலும்
குழந்தை போல
பார்க்கிறாள்..
உலகமே வெறுத்தாலும்
உயிர் கொண்டு
ரசிக்கிறாள்..
அன்பை தவிர
வேறேதும்
தெரியவில்லை அவளுக்கு..

காலம்

நினைப்பதை எல்லாம்
செய்யவிடுவதில்லை காலம்..
தான் நினைப்பதைத்தான்
நம்மேல் புகுத்துகிறது..
காலத்தை இழுத்துப்பிடித்து
காட்சிகளை மாற்ற
திறமை இல்லை எனக்கு..
காலத்தின் கணக்குகளை
கவனித்தபடி
நகர்கின்றன நாட்கள்..

புத்தகமே..

எழுத்தாளரின் மனசாட்சி..
எதிர்பார்ப்புகளின் வரைப்படம்..
காலத்தின் உறைநிலை..
அறிவின் கற்பகவிருட்சம்..
ஓய்வு நேரங்களில்
உனை கைகோர்கிறேன்
ஆனந்தமாய்..
வெறுமையிலும் தனிமையிலும்
உன் தோள் சாய்கிறேன்..
ஆறுதலாய்..

தெளிவதென்று??

உன் அழகை
கண் விரித்து பார்த்து..
உன் பேச்சை
வாய் பிளந்து கேட்டு..
உன் அருகில்
மதிமயங்கி போகிறேன்..
தெளிவதென்று??
இந்த காதல் போதை..

இது முடிவோ??

உலகின் ஓரத்தில்
தனிமரமாய்
நிற்பது போல்
ஓர் உணர்வு..
உன் நினைவுகளின்
முழு ஆக்கிரமிப்பில் நான்..
முதலோ..
இது முடிவோ??

அழகிய பயணம்..

உன் கை பிடித்து நடக்கையில்
தூரம் தொலைகிறது..
அன்னை மடி வாழ்க்கை
திருப்பி தந்தாய் உன் அன்பில்..
நம் எல்லா பயணமும்
அழகானது உன்னால்..

என்று சந்திப்போம்???

கல்லூரி நாட்களை கொண்டாடினோம்..
நட்பில் நமை மறந்தோம்..
காலசுழற்சியில் சிதறிப்போனோம்..
என்று சந்திப்போம்???
கவலையுடன் பார்க்கிறேன் நாள்காட்டியை...

பொய் முகம்...

பச்சோந்தி கூட,
தோற்று விடும்
போட்டி வைத்தால்..
புயல்வேக குணவேடம் போடும்
முகமூடி மனிதர்களிடம்..

பெண்ணே...

நீ நிலவு...பௌர்ணமி நிலவு..
ஒரு முழுமை உள்ளது உன்னிடம்..
இரவில்..நீ உறங்குவதால் தான்
நிலவு விழிகிறதோ???
விண்ணில் பல விண்மீன்
இருந்தும்
கண்ணை கவர்வது நிலவு..
மண்ணில் பல பெண்கள்
இருந்தும்
நெஞ்சில் நிறைந்தது நீ..

காதலே...

விழியின் வழி புகுந்தாய்
பின்
இதயம் தனில் உறைந்தாய்..
செயல்கள் தனில் கலந்தாய்
என்
உயிரிலும் நீ நிறைந்தாய்..
மூச்சில் உன்னை உணர்ந்தேன்
உன்
பேச்சில் என் பெயர் மறந்தேன்..
கவிதை புனைய வைத்தாய்
உன்னை
கனவிலும் தேட வைத்தாய்..
காதல் கற்று கொடுத்தாய்
மனம்
முழுதும் பித்து கொடுத்தாய்..

உலகம் மாறி போச்சு..

குழந்தை குணம் மாறி போச்சு..
வியாபார வாழ்கை ஆச்சு..
அன்புக்கு மதிப்பு போச்சு.
காசுதான் கடவுள் ஆச்சு..
சிரிப்புக்குள்ளும் வேஷம் ஆச்சு..
பந்தபாசம் எங்கே போச்சு..
நெஞ்சமெல்லாம் வஞ்சம் ஆச்சு..
நேசம் மறந்து நாள் பல ஆச்சு..
வாழ்க்கை ரொம்ப அவசரமாச்சு..
நல்லதெல்லாம் செத்து போச்சு..
எல்லாமே நவீனமாச்சு..
இந்த மனிதம் தான் எங்கே போச்சு???

குடிமகன்

சுழற்றி போட்டது போதை..
காணாமல் போனது வெட்கம்..
வேரோடு விழ்ந்தது குடும்பம்..
நல்ல குடிமகன்..

தோழமை..

எதற்கும் விலை சொல்லும்
வியாபார உலகத்தில்..
அன்பிற்கு அன்பை விற்கும்
வினோத பந்தம்..

ஆபத்து

நெருங்கிய நண்பன்
விலகி சென்றாலும்..
விலகியிருந்த எதிரி
நெருங்கி வந்தாலும்..
ஆபத்து தான்..

சிரி சிரி சிரி...

சிரிக்க காரணம்
கொடுயென்றேன்
இறைவனிடம்..

சோதனையில்
சிரியென்றார்
சிரித்துக்கொண்டே..

இப்போதெல்லாம்
மூச்சு திணற சிரிக்கிறேன்
ஒவ்வொரு வினாடியும்..

இனியது..

முன்பின் தெரியாத
குழந்தையின் சிரிப்பு..
விடியற்காலை தென்றலின்
சில்லென்ற ஸ்பரிசம்..
ஏழைக்கிழவி ஒருத்தியின்
மனமார்ந்த வாழ்த்து..
முன் நெத்தியில் அம்மாவின்
அன்பான முத்தம்..
வாங்க நினைத்த பொருளை
பரிசாக தந்த தோழியின் நேசம்..
இனியதுண்டோ
இதைவிடவும்??

முறிவு

என்றோ முடிந்து போயிற்று..
நம் உண்மை நேசம்..
நம்பு..
அது என்றோ முடிந்து போயிற்று..
நீ செய்த கசப்பான
செயல்களும் இனித்தது அன்று..
உன் உண்மை அன்பையும்
அருவருக்கிறேன் இன்று..
நீ ஒன்றும் அச்சாணி இல்லை..
நீ முறிந்து போனால்
என் வாழ்க்கை வண்டி கவிழ..
மனதில் கொள்..
தண்டிக்கப்படாத குற்றங்கள்
மன்னிக்கப்படாததும் தான்..

பேச்சு..

எதிர் வீட்டில் நடந்த
அடிதடி சண்டையையும்..
பக்கத்து வீட்டு பெண்
ஓடி போனதையும்..
சக ஊழியரின்
திடீர் முன்னேற்றத்தையும்..
சுவாரசியமாய் பேசுகிறது உலகம்..

பிழையோ?

குருடர்கள்
நிறங்களை பற்றி
விவாதிப்பதில்லை..
செவிடர்கள்
இனியகுரல் தேடி
ஓடுவதில்லை..
ஊமைகள்
மொழி மோகம்
கொள்ளவதில்லை..
ஒருவேளை..
நம்மை குறை இன்றி படைத்தது
இறைவனின் பிழையோ?

பொம்மை கல்யாணம்

கொட்டாங்குச்சி மேளம் கொட்டி..
வாழை நாறு தாலி கட்டி..
செம்மண் கரைச்சு பொட்டு வைச்சு..
மாவிலையில் பந்தி போட்டு..
அமோகமாய் நடக்குது
பொம்மை கல்யாணம்..

கோலம்

உன் பார்வையில்
என்னை கல்லாக்கி..
உன் புன்னகையில்
நொறுக்கி பொடியாக்கி..
வீதியில் மாக்கோலம் போடாதே..

கவனம் பெண்ணே..

யாரையும்
ராமன் என்று நினைக்காதே..
கலியுக ராமர்கள்
சூர்ப்பனகைளையும்
விட்டு வைப்பதில்லை..

புரிந்துக்கொள்ள முயற்சிக்கிறேன்..

தனித்திருக்கையில்..
கனிப்பொறி தேடல்களில்..
உனை தொலைக்க
முயன்று கொண்டிருந்தாய்..

உரையாடினோம்..
பேசியே தீர்த்தோம்..
உன் தனிமைகளையும்
என் சோகங்களையும்..

சந்தோஷம்
நிறைந்து இருந்தது..
என் சண்டைகளிலும்
உன் வீம்புகளிலும்..

இந்நாளில்
அம்மகிழ்ச்சி குறைந்து
சந்தேகம் கூடுவதை
கண்முன் காண்கிறேன்..

எதிர்பார்ப்பில்லாத
உறவு, இல்லாதவொன்று..
அன்பையேனும் எதிர்பார்போம்
உணர்ந்தேன் இன்று..

உன்னுடைய
அலுவலக அலுப்பிலும்..
தேர்வு தொல்லைகளிலும்
மறந்தாயோ என்னை?

இன்று நம்
அலைபேசிகள் பெரும்பாலும்
பரிமாறி கொள்வது
மௌன கதிர்களைதான்..

இந்நாட்களில்..
என் அன்யோன்யம்..
உன் நேர சிக்கலால்
அனாவசியம் ஆனதோ?

சிலசமயம்
நீயும் குரூரம்தான்..
நியாயப் படுத்தாதே
இதையும்.. எதையும்..

என்றேனும்
தனிமையில் அமர்கையில்
பேசாமலே என்குரல்
கேட்கும் உன் செவிகளில்..

இப்போதெல்லாம்
நான் அழுவதில்லை..
ஏற்றுகொள்கிறேன் வாழ்க்கையை..
எதிர்பார்கிறேன் மாற்றங்களை..

மாற்றத்திற்கு..
உன் பிரசன்னமும்
விதிவிலக்கல்ல என்பதை
புரிந்துக்கொள்ள முயற்சிக்கிறேன்..

ஒற்றுமை

குழாயில்
தண்ணீர் பிடிக்க
குடுமிபிடி சண்டை..
அசையாமல்
வேடிக்கை பார்த்தன
காகங்கள்..

இதை மட்டும் நான் எழுதலைங்கோ...

பெறுநர்,

முதல்வர் கலைஞர்.,
தலைமை செயலகம்.,
சென்னை

ஐயா.,

செம்மொழி மாநாடு நடத்துனீங்க..
எங்கும் தமிழ்.,
எதிலும் தமிழ்னு சொன்னீங்க...
ஆனா ஒரு இடத்துல மட்டும்
சுத்தமா தமிழ் இல்லைங்களே..
அங்கிட்டு எல்லாமே இங்கிலீஷ்ல
தாங்க இருக்கு..

நீங்கதான் சீக்கிரம் இதுக்கு
ஒரு நல்ல முடிவா எடுக்கணும்..
அந்த இடம் - நம்ம டாஸ்மாக்

அங்கே இருக்கிற சரக்குக்கு
எல்லாம் தமிழ்ல பேர் வெச்சி
தமிழை வளர்க்கணும்க..

நானே சில பேர் யோசிச்சி
வெச்சிருக்கேன்..
உங்களுக்கு திருப்தி இல்லைன்னா
ஒரு குழு அமைச்சி நல்ல நல்ல பேரா வைங்க..

மிடாஸ் கோல்ட் - தங்க மகன்
நெப்போலியன் - ராஜராஜ சோழன்
கோல்கொண்டா - கங்கைகொண்டான்
வின்டேஜ் - அறுவடை தீர்த்தம்
ஆபீஸ்ர்ஸ் சாய்ஸ் - அலுவலர் தேர்வு
சிக்னேச்சர் - கையெழுத்து
ஓல்டு மாங்க் - மகா முனி
ஜானி வாக்கர் - வெளிநடப்பு
கார்டினல் - பொதுக் குழு
மானிட்டர் - உளவுத் துறை
மேன்சன் ஹவுஸ் - உறுப்பினர் விடுதி
ராயல் சேலஞ்ச் - நாற்பதும் நமதே
ஹோவர்ட்ஸ் 5000 - ஓட்டுக்கு 5000

வாழ்க தமிழ்..
வாழ வைங்க தலைவரே....

விடியல் எங்கே?

இரவு முடிந்திருந்தும்
என் உலகம் இன்னும் இருளில்..
விடியல் தொலைத்துவிட்டேன்
விடியும் நாள் வருமோ?

அன்பாய் பேசிய நீ
இன்று அந்நியன் ஆனது ஏன்?
என் மனதின் அழுகுரலும்
உன் செவியேற மறுப்பது ஏன்?

தொலைந்த என் விடியல்
தேடி ஓடுகிறேன்
கனவிலும் கதறலொலி
செவிடாகி ஊமையானேன்..

எங்கே உன்னை தொலைத்தேன்
தேடி கிடைக்கவில்லை
நீயே வருவாயா?
என் தேடல் முடிப்பாயா?

விந்தை இவ்வாழ்க்கை
சிந்தை கலங்கியதே
இறுதி மூச்செதுவோ?
என் இறுதி மூச்சிதுவோ?

ஒவ்வொரு நிமிடத்திலும்
ஆயிரம் கேள்வி நெஞ்சில்
ஐந்தேனும் அறிவாயோ?
விடைகள் பகர்வாயோ?

பேச தொடங்கவில்லை
பின் பேச்சு முடிவதெங்கே?
வெறுத்தேன் எனை முழுதும்
பித்து மனம் முழுதும்..

உலகம் ஒளி மறந்தால்
உதடுகள் மொழி மறக்கும்
இதை நீ அறிந்திலையோ
என் எண்ணம் புரிந்திலையோ?

மனமே பேசிடுவேன்
கேள்விகள் கேட்டிடுவேன்
பதில் வரும் காத்திருப்பேன்
பதில் வரும் காத்திருப்பேன்..

முடிந்த பயணம்

தற்கொலை செய்து கொண்ட
மனிதனின் பிணம் அகற்ற
ரெயில் வண்டி நின்றது..
எட்டி பார்த்தேன்..

வானம் பார்த்த கையும்,
நொறுங்கி கிடந்த காலும்..
உதைத்தெறிந்த பந்தாக தலையும்
சிதறுண்டு கிடந்தன..

நெஞ்சில் மலையின்
பாரம் உணர்ந்தேன்..
மூச்சு திணறியது
சிரமபட்டு சவாசித்தேன்..

நேற்று வரை எங்கெங்கோ
ஓடி உழைத்த கால்கள்
ஓய்வடைந்து விட்டன..

நேசமாய் பல பேரின்
கை பற்றின கரங்கள்
வானம் பார்த்துவிட்டன..

காதல் தோல்வியோ..
குடும்ப பிரச்சனையோ..
வேலை கிடைக்கவில்லையோ..
கடன் சுமையோ..

விதவிதமாய் யூகம் செய்ய
முயற்சித்தது மனசு..
வேண்டாம்.. யோசிக்க வேண்டாம்..
மனதை அமிழ்த்தியது பாரம்..

நினைவை திசை திருப்ப
தீவிரமாய் முயற்சி செய்தேன்..
ரெயில் வண்டி
நகர ஆரம்பித்தது..

திரும்ப கூடாது என்று
உறுதியெடுத்து கொண்டேன்..
என்றாலும் ஜன்னல் பக்கம்
பார்வையை திருப்பின கண்கள்..

விடைபெற்று கொள்கிறேன்
என்பது போல் கிடந்தன
ரெயில் தண்டவாள ஓரத்தில்
அதே கரங்கள்..

நேசம்

நீயும் நானும்
கலந்து கொண்ட
ஓட்ட பந்தயத்தில்..
நீ ஜெயிக்க வேண்டும்
என நானும்..
நான் ஜெயிக்க வேண்டும்
என நீயும்
வேண்டிகொண்டோம்..
நான் வெற்றி பெற்றதும்
நீ வென்றது போல்
ஆனந்த குதியல் போட்டாய்..
நானோ உன் தோல்வி
பொறுக்காமல்
மனம் நொந்து அழுதேன்..
விநோதமாய் பார்த்தது கூட்டம்..

விளங்காத கவிதை..

கவிதைகள் எழுதியதும்
முதலில் நீ படி எனக் கொடுப்பேன்
ஒன்றும் புரியாமல் வாசித்து
ஆஹா ஓஹோ என்று கை தட்டுவாய்..

பிரசவ வலி வந்தவள்
புருஷனை தேடுவது போல்
கனவிலும் உன்னைத்தான்
தேடிக் கொண்டு இருந்தேன்..

எந்த விஷயத்தையும் முதலில்
நான் சொல்ல துடித்தது
உன்னிடம் தான் என்றேன்
சொல்லாதேதும் இல்லை என்றேன்..

நானும் அப்படி தான்
என்று நீயும் சொன்னாய்..
உன்னிடம் நான் எதையுமே
மறைத்ததில்லை என்றாய்..

எல்லாவற்றையும் சொல்லி செய்த நீ..
ஏன் என்னை பிரியும் போது மட்டும்
திருடன் போல சொல்லாமல்..
கொள்ளாமல் மறைந்து போனாய்..

என் தலையணை பிழிந்துப் பார்
உனக்காக நான் எழிதிய
கண்ணீர் கவிதைகளையாவது
உன்னால் புரிந்து கொள்ள
முடிகிறதா பார்க்கலாம்..

வாழ்க்கை பயணம்..

வாழ்க்கை பயணம்..
நீண்டு நெளிந்த பாதையில்

எத்தனை புன்னகைகள்..
எத்தனை கண்ணீர்த்துளிகள்..
எத்தனை கோவங்கள்..
எத்தனை வெறுமைகள்..

மறந்து போன முகங்கள்..
மறக்க நினைக்கும் முகங்கள்..
நம்மையே கொஞ்சம்
மறக்க செய்யும் முகங்கள்..

எத்தனை உணர்வுகள்..
எத்தனை நெகிழ்ச்சிகள்..
எத்தனை உறவுகள்..
எத்தனை பிரிவுகள்..

வாழ்க்கை பயணம்..
நீண்டு நெளிந்த பாதையில்..

உண்மை தெரியுமா?

கவிதை எழுத சொல்லி..
வாசிக்க கேட்டு ரசித்தாய்..

நான் புரிந்து கொண்டேன்
நீ விரும்புவது என்னை இல்லை
என் கவிதைகளை தான் என்று..

உனக்கு தெரியுமா..

உன்னை நேசிப்பது
என் கவிதைகள் இல்லை
நான் தான் என்பது...??

மண்வாசம் எங்கே போச்சு?

புழுதி சாலைகளும்..
சடுகுடு ஆட்டங்களும்..
பச்சை வயல்களும்..
பசுவின் மணியோசையும்..

குளக்கரை குளியலும்..
கூட்டஞ்சோறு கும்மாளமும்..
அரசமர பிள்ளையாரும்..
திண்ணை வீடுகளும்..

அடர்ந்த தோப்புகளும்..
அடுத்த வீட்டு சொந்தங்களும்..
சாணம் தெளித்த வாசல்களும்..
கிணற்றடி விவாதங்களும்..

எங்குதான் தொலைந்தது போயின
இந்த அவசர யுகத்தில்..

காற்றை தவிர இங்கே
எல்லாவற்றிற்கும் விலையுண்டு..

கழனிகள் வீடுகளாகின
பறவைகள் யோசித்தன
எப்படி உணவு கிடைக்கும்
இந்த மனிதர்களுக்குகென்று..

விந்தை

சோகத்தில் அழுகை..
மகிழ்ச்சியில் புன்னகை..
இவையே அதீதமானால்?
விரக்தி சிரிப்பு..
ஆனந்த கண்ணீர்..

கற்பனை உலகில்..

முடியாததேதும் இல்லை
கிடைக்காத பொருட்கள் இல்லை
வெறுக்கின்ற உள்ளம் இல்லை
பொய் முக மனிதர் இல்லை..

கரைந்து போன நிமிடங்களுக்கு
கடத்தி போன தருணங்களுக்கு
மறுபிறவி கொடுக்கும் கடவுள்
கற்பனை..

இருந்தாலும்..
இது தீர்வு அல்ல..
இது தொடர்ந்தால்...
இது தொடர்ந்தால்...

இப்படியே உறங்கி போவேன்..
விடியல் மறந்து போகும் என் இரவு..
இது முடிவு இல்லை
இது மயக்கம்..

விழித்து கொண்டேன்..
கடந்து போன நிமிடங்கள் நினைத்து..
கடக்க வேண்டிய காலம்
வீணடிதேனோ..

விழித்து கொண்டேன்..
இது தீர்வு அல்ல..
இது தொடர்ந்தால்..
இப்படியே உறங்கி போவேன்..

கற்பனை சிறை உடைக்க
வலிய நெஞ்சம் வேண்டும்..
நிஜத்தை பிரித்துணர
நீடிய சாந்தம் வேண்டும்..

விழித்து கொண்டேன்..
இனி கற்பனை உலகம் வேண்டாம்..
இது உறக்கம் இல்லை
ஒருவகை மரணம்..

மறியல்

கோரிக்கை இன்றி
சாலை மறியல்..!!
பேரூந்தின் முன்
எருமைமாடு...

விருப்பம்

யாராவது
யாரோடாவது
பேசத்தான்
விரும்புகிறார்கள்..

மௌனமாய்
இருக்க
யாரும்
விரும்புவதில்லை..

அடுத்து பார்க்கும்
போது..
உதவி கேட்பார்களோ..
பக்குவமாய் பேசி..
சொத்து கேட்பார்களோ..

என்ற
சங்கடத்தோடு..
சாலைகளில்
சந்திக்கையில்
மௌனமாய்...

ஒரு
புன்னகையோடு
புதைக்கிறார்கள்
மனிதநேயத்தை..

இருந்தாலும்
யாராவது
யாரோடாவது
பேசத்தான்
விரும்புகிறார்கள்..

நிதர்சனம்

உன்னை விட அதிகமாய்
எதையும் நேசிக்காதே..
ஏதும் தன்னை விட
அதிகமாய் உன்னை
நேசிக்காது..

வாழ்க்கை வாழ்வதற்கே..

பிறந்து விட்டதற்காய்
வாழ்க்கை இல்லை...
வாழ்வதற்கே
பிறந்திருக்கிறோம்..
பாதைகேற்ற பயணம்
வேண்டாம்..
பயணதிற்கேற்ற
பாதை செய்வோம்..

விழிப்பு

உலகத்தை அறிந்து கொள்பவன்
கனவு காண்கிறான்..
தன்னை அறிந்து கொள்பவன்
விழித்து கொள்கிறான்..

இயற்கை

நிலத்தாயின் மடியில்
மழை தந்தையின்
வாரிசுகள்..
கடவுள் கைப்பட
எழுதிய
பசுமையான கவிதை..

ஈரம்

மண்ணீர் வற்றி,
கண்ணீர் குடிக்கையில் தான்,
நீரின் அருமை புரியும்..
செந்நீர் வற்றி
தேகம் கொதிக்கையில் தான்..
நீரின் அருமை புரியும்..

வரதட்சணை

கல்யாண சந்தையில்
ஓர் ஆறறிவு ஜீவனின்
உயிர் பேரம்..

ஏழைகள்

வாழ்க்கை என்னும் பூந்தோட்டத்தில்
இதழ் ஒடிந்த பூக்கள்..
முகவரி தொலைத்த பறவைகள்..
வாழ்க்கை என்னும் வேக குதிரையின்
கடிவாளம் தவறவிட்ட ஜீவன்கள்..
இவர்கள் பாதையில் கற்கள்..
சிரசில் வறுமை என்னும் முள் கிரீடம்..
இவர்கள் முதுகில்
யானைகளை ஏற்றி விளையாடின
ஆதிக்க குரங்குகள்..
நிகழ் காலத்துடன் போராடும்
தோல் போர்த்திய எலும்பு கூடுகள்..
மரணத்திற்கு காத்திருக்கும்
செல்லா காசுகள்,
பார்க்கலாம் காலனுக்காவது
கருணை இருக்கிறதா என்று...

திரும்புமா?

படிக்காமல் வகுப்பறை நுழைய பயந்து..
கலை நிகழ்ச்சிகளில் கும்மியடித்து..
அழகு ஒப்பனை செய்கிறேன் என்ற
பெயரில் அலங்கோலபடுத்தி..
செல்ல பெயர் சூட்டி
நிஜ பெயர் மறந்து..
கல்லூரி வளாகம் எங்கும்
காலடி பதித்து..
வாழ்க்கை என்பதன் நோக்கம்
அறியாது குதூகலித்து..
கள்ளம் இல்லா புன்னகையோடு..
கை கோர்த்து திரிந்த காலம் திரும்புமா???

அன்பு

அன்பாயிருங்கள்..
அன்பை பொறுத்தவரை,
பெறுவதை காட்டிலும்..
கொடுப்பதே இன்பம்..
அன்பாயிருங்கள்..
கோபம் சாதிக்காததை..
அன்பு சாதிக்கும்..
அன்பாயிருங்கள்..
போர்களம் ஜெயிக்காததை..
புன்னகை ஜெயிக்கும்..
அன்பாயிருங்கள்..
மனிதம் இனிக்கும்..
அன்பாயிருங்கள்..

இப்படியும் யோசிக்கலாம்..

முதுகுக்கு பின்னால்
முனுமுனுக்கும் கூட்டம்..
புன்னகைத்து கொண்டேன்..
அவர்களுக்கு ஒரு அடி
முன்பு நான் இருப்பதால்தானே..

நட்பு

வம்பு சண்டை போட்டு
வாய் வலிக்க வாதாட வைத்து..
கம்பு சண்டை போட்டு
கை கிழித்து இரத்தம் பார்த்து..

அலட்டலாய் பேசி கோபமூட்டி
சீண்டி விட்டு கடுப்பேற்றி..
ஆதங்கமாய் பேசுகையில்
கை கொட்டி சிரித்து..

ரசிக்கும் படியாய் வெறுப்பேற்றி..
பிடித்தவற்றை மட்டம் தட்டி அழ வைத்து..
போர்கள எதிரி போல் சண்டையிட்டு..
சேட்டைகள் செய்து பேயாட்டம் போட்டு ..
விலங்குகளின் பெயர்களில் அர்ச்சனை செய்து..
சோகம் மறக்க செய்வாய்..

நாட்களை நட்பாக்கினாய்..
புன்னகையை சொந்தமாக்கினாய்..
எண்ணங்களை தெளிவாக்கினாய்..

மனதின் வலியை புன்னகை
போர்வை கொண்டு மூடி..
இதழ் முழுக்க மந்திர சிரிப்புடன் சுற்றும்..
அன்பான நட்பே..

வெறுமை

மன அமைதிக்காக
கடற்கரை சென்றேன்.
ஓடி வந்த அலைகள்
ஏதோ சொல்ல துடிக்க,
அலைகளை உற்று
பார்த்தேன்.
காதுகளை கூர்மையாக்கி
கேட்டேன்.
அலைகள் எழுகையில் அதில்
உன் பிம்பம்.
பிடிக்க எழுந்தேன்,
ஒளிந்து, மறைந்து
விளையாட்டு காட்டியது
உன் முகம்.
அலைகளின் மொழிகள்
உன் பெயரை
எதிரொலிக்க,
சப்தமிட்டு கதறினேன்.
கடலின் பேரிரைச்சலின் முன்,
என் காதலின் அலறல்
எடுபடவில்லை.

ஒன்று மட்டும் சொல்கிறேன்,

உன் இதயம் கூட
என் அளவு
உனக்காய் துடித்திருக்காது...

உயிரே

என்னை கொல்ல நினைக்காதே.
உன்னால் கொல்ல முடியாது, வெறும் உடலை.
உயிரே...

மயக்கம்

பேசியும் தீரவில்லை...
பார்த்தும் சலிக்கவில்லை...
நினைவுகள் மடியவில்லை...
கனவுகள் குறையவில்லை...
மனதில் உன்
வரைபடம்...

சாட்சி

கண்ணீரே சாட்சி
உன் நினைவு வந்ததும்,
விழிகளில் துளிர்க்கும்
கண்ணீரே சாட்சி,
என் காதலுக்கு..

பிம்பம்

உன்னை பார்த்து
என்னால் கோவப்பட முடியாது.
ஏன் என்றால்.....
யாரும் கண்ணாடியை பார்த்து
கோவப்பட மாட்டார்கள்.

நினைவு

பக்கங்களை நிறைக்க
கவிதை எழுதவில்லை..
என் துக்கங்களை குறைக்க
கிறுக்குகிறேன்
உன் நினைவுகளோடு...
என்னிடம் உன்
நினைவுகள் இல்லை,
உன் நினைவுகளிடம் தான்
நான் இருக்கிறேன்...

நீயே சொல்

பேசலாம் என்றாய்,
பேசினேன்.
பார்க்கலாம் என்றாய்,
பார்த்தேன்.
நேசிக்கலாம் என்றாய்,
நேசித்தேன்.
இப்போது
மௌனமாய் இருக்கிறாயே,
நான் என்ன செய்ய??

வினா?

கவிதைக்கும் கால் வலி
வந்து விட்டதாம்..
எழுதி, எழுதி அனுப்புவதால்.
உனக்கேதும் வரவில்லைய???

பரவசம்

என் பேனா கூட
என்னை
போல் தான்..
உன் நினைவு
வந்ததும்
ஓர் இடத்தில
நிற்க மாட்டேன்
என்கிறது!!

நீ

உன் அன்பு?
மழை..
உன் கோபம்?
நெருப்பு..
உன் மனம்?
குழந்தை..
உன் இரக்கம்?
வானம்..
உன் தீண்டல்?
தென்றல்..
உன் வேகம்?
புயல்..
உன் பொறுமை?
நிலம்..
உன் பார்வை?
பசுமை..
உன் உள்ளம்?
அருவி..
உன் குரல்?
இசை..
உன் தூய்மை?
பனி..
உன் வெற்றி?
திண்ணம்..
உன் குணம்?
இமயம்..
உன் காதல்???
கவிதை..

என்னவனே

சுதந்திர
பட்டாம்பூச்சியாய்
சிறகடித்தேன்..
உலகமே
என்
தோட்டம்..
எங்கும்
என்
வண்ணம்
தெளித்து..
காற்றில்
கர்வமாய்
திரிந்தேன்..
அன்பால்
கைது
செய்தாய்..
நெஞ்சில்
சிறை
பிடித்தாய்..
கையில்
எனை
பிடித்தாய்..
என்
உயிர்
ஜெயித்தாய்..
உன்
அரவணைப்பில்
நான்
எனை
தொலைத்தேன்..
என்
சிறகொடித்தேன்..
உன்னில்
வீழ்ந்துவிட்டேன்..
எனக்கு
சிறகாகி,
உன்
உலகம்
காண
செய்வாயா ???

பிரிவு

நீ என்னை புரிந்து கொள்ளாமல்
புறகனித்த போது,
எனக்கே என்னை யார் என்று
புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை..
என்னை பிடிக்காமல் போயிருந்தால்
சொல்லிவிடு
நிரந்தரமாய் போய் விடுகிறேன்..
என் கண்ணீர் உன்னை சுட்டால் கூட
பிடிக்காது என் கண்களை...

கடல்

சூரியன் மறையும் வேளை..
சிவப்பு மை பூசும் வானம்..
நீல தோகை விரித்தாடும்
மயில்களாய் கடல் அலைகள்..
சிற்பங்கள் செதுக்கும் சிற்பியாய்
மணல் கோபுரம் கட்டும் குழந்தைகள்..
முகம் மறைத்து காதல் பேசும் ஜோடிகள்..
முகம் மலர்ந்து குதூகலிக்கும் குடும்பங்கள்..
ஏதோ சொல்ல ஓடி வந்து வெட்கத்தோடு
ஓடி செல்லும் அலைகளின் மொழிகள்..
கால்களை வருடி செல்லும் பஞ்சு நுரைகள்..
வேகமாய் குரல் கொடுக்கும்
சுண்டல்கார சிறுவன், ஜோசிய கிழவி..
பொதி சுமக்கும் கழுதைகளாய்
மாறி போன குதிரைகள்..
இதற்கிடையில் கடலோடு ஏதோ
பூர்வ ஜென்ம பந்தம் போல
கண்கொட்டாமல் பார்க்கும் நான்..